Wat niet weet, wat niet deert. Is dit wel zo handig in geval van een chronische ziekte als fibromyalgie?
Vroeger vond ik dat niemand er wat mee te maken had wat ik had. Ze begrijpen het toch niet. En dat was ook zo. Opmerkingen als Mijn tante heeft het ook totaan Moet je meer bewegen vlogen om de oren. En anno nu er is niets veranderd op dit gebied. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Onbekend terrein
Sommige mensen blijven het eng of moeilijk vinden. Ik vond dit zelf ook eng en hoe kon je nou iets uitleggen als je het zelf niet eens begreep? Het is ook ingewikkeld. En om eerlijk te zijn: het is niet leuk! En een oordeel is snel gemaakt. Maar als je weet waar jij voor staat dan sta je sterker.
Wat is echt belangrijk
Later werd duidelijk wat dit betekende. En het werd ook duidelijk dat het geen zin had om het tegen iedereen te vertellen (veel te vermoeiend ook en dat beetje energie dat er nog over is, is nu juist zo hard nodig). Alleen tegen degenen waar je dagelijks mee te maken hebt. Als je jezelf er maar goed bij voelt, want dat scheelt stress. En de lepeltheorie kan ook veel doen.
Geen schaamte
En als er terloops naar wordt gevraagd, hoef je volgens mij ook niet te zwijgen over iets waar je zelf niets aan kunt doen. (Ligt eraan tegen wie natuurlijk). Als je maar bestand bent tegen eventuele (ver- ) oordelen of goedbedoelde adviezen.
Het ligt eraan aan wie en in welke situatie
Als je omgeving niet weet hoe je leven is met Fibromyalgie en dan nog je hoorproblemen erbij, is het misschien moeilijk voor hen om je leefwereld te begrijpen. Zij die wel willen weten als je informatie geeft zijn misschien diegene die je vrienden zijn? Sinds ik open praat over mijzelf heb ik de ervaring dat als mensen meer erover weten, respect voor je krijgen. Blijf jezelf. Linda
LikeLike
Daarom zeg ik vaak wel dat openheid duidelijkheid schept. (En helaas blijven er altijd wel mensen die er geen begrip voor willen/kunnen hebben en het als zwakte zien).
LikeGeliked door 1 persoon